آزمایشگاه ها و مراکز درمانی به دلیل تجهیز بودن به انواع گوناگونی از مواد شیمیایی، دارای ریسک بالایی به حریق می باشند. در کل محیط های ازمایشگاهیف محیط های تمیز و پاکیزه ای به نظر می آیند. اما به دلیل تنوع فعالیت های ازمایشگاهی و انواع سوانح محتمل مانند برق گرفتگی و اشتعال مواد شیمیایی، هر لحظه انفجار ازمایشگاه را تهدید می کند.
مطلب پیشنهادی : سیستم اعلام حریق راهنمای خرید سال 1399
به طور کلی در چنین محیط هایی که اشتعال و واکنش پذیری مواد قابلیت انفجار و احتراق را بالا می برو، وجود سیستم اعلام و اطفاء حریق آزمایشگاه امری ضروری به نظر می رسد. امروزه از سیستم های اعلام و اطفا حریق جهت جلوگیری از وقوع خطر و خسارت های ناشی از ان به صورت گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد.
سیستم اعلام و اطفاء حریق آزمایشگاه
احتمال ریسک در آزمایشگاه ها بالا است و در صورت بروز آتش سوزی در چنین مکان هایی خسارات جبران ناپذیری به جا خواهد ماند. با توجه به اینکه مسئولین آزمایشگاه ها آموزش های مرتبط با اتش سوزی را ندیده اند و خضور شبانه روزی در این مکان ندارند، در نتیجه باید سیستم اعلام و اطفاء حریق آزمایشگاه به گونه ای طراحی شود که بدون نیاز به نیروی انسانی بتواند حریق را شناسایی کرده و اقدام به خاموش کردن اتش نماید.
در طراحی سیستم اعلام و اطفاء حریق آزمایشگاه، با توجه به اینکه اولین علائم اتش سوزی دود و حرارت است. بنابراین برای کشف به موقع حریق دتکتور دودی فتوالکتریک و حرارتی باید به صورت تجهیزات اعلام حریق توام با هم طراحی شوند. برای اینکه این دو سامانه به هم متصل شوند از سامانه دتکتور حریق کانونشنال استفاده می شود. در تقسیم بندی ها نیز هر آزمایشگاه به عنوان یک زون یا منطقه در نظر گرفته می شود.
هر ازمایشگاه مجهز به دتکتور، شستی حریق، آژیر اعلام آتش و چراغ چشمک زن است. همه این تجهیزات در هر آزمایشگاهی به یک تابلوی عملیات مدیریت دتکتور متصل می شوند. در صورتی که تابلو از آژیر پیامی دریافت کند محلی که دتکتور فعال شده است، مشخص می گردد.
در زمان طراحی محل عبور کابل های اتصال کاشف ها و اجزای سامانه حریق در محل هایی تعبیه شده اند که در صورت بروز حریق احتمال بروز اسیب به اتصالات و سیم کشی ها به کم ترین میزان ممکن برسد.
