تفاوت عمده سیستم های اعلام حریق متعارف و آدرس پذیر در نحوه پیکربندی و فناوری به کار گرفته در آن ها می باشد، ولی عملکرد دتکتور در هر دوی آن ها یکسان است. ولی در سیستم اعلام حریق هوشمند (سیستم آدرس پذیر آنالوگ) اساس عملکرد دتکتورها بر پایه ریزپردازنده است.
مطلب پیشنهادی : سیستم اعلام حریق راهنمای سال 1399 را بخوانید
در سیستم اعلام حریق هوشمند ، آشکار ساز همیشه در حالت فعال قرار گرفته است و هر سیگنالی که از سمت تابلوی کنترل مرکزی ارسال می شود را دریافت کرده و به آن واکنش نشان می دهد. یعنی در این سیستم حالت هشدار و عدم هشدار وجود ندارد. آشکارساز ها داده ها را به عنوان سیگنال ورودی در اختیار ریزپردازنده های تابلوی کنترل مرکزی قرار می دهند.
پیکربندی سیستم اعلام حریق هوشمند نیز مشابه سیستم های آدرس پذیر و حلقوی می باشد. تنها تفاوت عمده در ریزپردازنده ها است که حساسیت بالایی در برابر اثرات آتش دارند و میزان حساسیت نیز از طریق تابلوی کنترل مرکزی قابل تنظیم است. عملکرد سیستم به این صورت است که دتکتورها با نظارت پیوسته محیط، اطلاعات را به تابلوی کنترل مرکزی ارسال می کنند، تابلو نیز بر اساس تنظیمات نرم افزاری که از پیش تعیین شده است، واکنش مناسبی نشان می دهد.
در این سیستم آشکارساز ها بیشتر حسگر هستند. یعنی وظیفه تشخیص ندارند بلکه مقادیر را به طور پیوسته در اختیار تابلوی کنترل مرکزی قرار می دهند و تابلوی مرکزی بر اساس مقادیر از قبل مشخص شده تشخیص می دهد که وضعیت عادی یا غیر عادی است.
مزایای سیستم اعلام حریق هوشمند
- برای هر حسگر می توان حساسیت منحصر به فردی انتخاب کرد
- حسگرها را می توان به صورت ممتد و پیوسته نظارت کرد و مورد آزمایش قرار داد.
- تغییرات محیطی که بر حسگرها تاثیر بگذارند، قابل جبران کردن هستند.
- هشدارها طی چند مرحله در قالب پیش هشدار و هشدار اصلی عمل می کنند.
- سیستم اعلام حریق هوشمند، تقریبا هیج خطایی ندارد
- سیستم قابلیت اتصال به سایر سیستم های امنیتی و حفاظتی ساختمان را دارد.
- سیستم اعلام حریق هوشمند، واکنش بسیار سریعی دارند.
- هزینه نگهاداری و تعمیرات نسبتا پایینی دارند.
- از طریق صفحه کلید می توان برنامه ریزی انجام داد.
- امکان اتصال به رایانه و کنترل نرم افزاری آن نیز وجود دارد.
