دتکتور حرارتی خطی(LHD) برای سردخانه‌ها
سردخانه به ساختمان یا فضایی بزرگ اطلاق می‌شود که به‌منظور نگهداری محصولات در دمایی پایینتر از دمای بیرون طراحی شده‌است. معمولاً از سردخانه‌ها برای نگهداری و انبار کردن محصولاتی نظیر میوه و سبزیجات، گوشت و مواد غذایی دریایی استفاده می‌گردد. موقعیت مکانی سردخانه‌ها را اغلب در نزدیکی بنادر حمل و نقل در نظر می‌گیرند که محل تبادل محصول در واردات و صادرات هستند.
اندازه فضای سردخانه‌ها بسیار متغیر است. برخی از آنها شامل فضایی بسیار کوچک و برخی دیگر بقدری وسیع هستند که قابلیت انبار و ذخیره هزاران تن محصول را دارند.
در سردخانه‌ها مشابه هرفضای دیگری که برای نگهداری و انبار کالا مورد استفاده قرارمی‌گیرند، کاربرد سیستمی مناسب و مطمئن برای تشخیص حریق به‌منظور محافظت از جان افراد و موجودی انبار امری ضروری است. این فضاها ریسک‌های حریق متنوعی دارند و فراهم ساختن سیستمی مطمئن برای تشخیص حریق در آنها میتواند با چالش‌هایی همراه باشد.
ریسک‌ها
سردخانه‌ها نظیر فضاهای دیگر شامل ریسک‌های حریق منحصربفردی هستند:
- خطرات جرقه:
بروز خطاهای الکتریکی از تجهیزات الکتریکی و مکانیکی مثل کانوایرها و وسایل حمل و نقل میتواند موجب ایجاد جرقه و آتش در نزدیکی مواد قابل اشتعال شود.
- سرویس و نگهداری:
در طی عملیات سرویس و نگهداری عواملی مثل جرقه و ایجاد نقاط داغ روی قطعات مختلف ممکن است زمینه را برای آتش گرفتن مواد قابل اشتعال فراهم کند.
- خطرات سوخت:
پلی استایرن شدیداً قابل اشتعال، فوم پلی اورتان، پالت‌های چوبی و بسته‌بندی‌های پلاستیکی می‌توانند موجب انتشار سریع آتش‌سوزی شوند. همچنین سطح پایین رطوبت موجود در سردخانه‌ها از عواملی است که سرعت انتشار حریق و شدت آن را افزایش می‌دهد. تجهیزات اعلام حریق
چالش‌ها
در طراحی سیستم تشخیص حریق برای سردخانه‌ها چالش‌های منحصربفردی نیز وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم:
- وجود طبقات انبار شده کالا
در سردخانه‌ها انبار و نگهداری کالا در طبقات زیاد بر جریان هوا تأثیر گذاشته و ممکن است مانع تشخیص بموقع حریق و پاسخ به آن گردد.
- دمای پایین
اغلب سیستمهای موجود تشخیص حریق برای کارکرد در دماهای خیلی پایین طراحی نشده‌اند و بنابراین استفاده از آنها در فضاهای سردخانه‌ای کارآمد نیست.
- جریان بالای هوا
وجود جریان بالای هوا ناشی از کارکرد واحدهای خنک‌کننده در سردخانه میتواند موجب اختلال در عملکرد دتکتورهای متعارف شود.
راهکار
دتکتور حرارتی خطی(LHD) یکی از مطمئن‌ترین و مقرون بصرفه‌ترین راهکارهای تشخیص حریق برای فضاهای سردخانه‌ای به‌شمار می‌رود. فایرلاین برای محیط‌های سرد تا دمای 50 – مناسب است و جریان بالای هوا روی عملکرد آن تأثیر ندارد.
کابل فایرلاین قابلیت تشخیص گرمای بیش از حد و وقوع حریق را در هر محلی در راستای طول خود دارد. هنگام وقوع آتش‌سوزی، سیستم فایرلاین میتواند محل دقیق حادثه را گزارش کند. دتکتور حرارتی خطی(LHD) با طیفی از پوشش‌های مختلف برای حفاظت از آن حتی در نامساعدترین محیط‌های کاری قابل تهیه و استفاده است. به طور ویژه، پوششی از فولاد در سرتاسر کابل وجود دارد که قادر است از آن در برابر سایش مکانیکی محافظت کند. گفتنی است کارکرد دستگاهها و ماشین آلات، بارگذاری و باربرداری از کابل و همچنین قرارگیری کابل در معرض انواع تنش‌های مکانیکی از عواملی هستند که ممکن است باعث ساییدگی تدریجی، له شدن و پارگی کابل شوند.
دتکتور حرارتی خطی(LHD) را می‌توان در امتداد مجموعه طبقات مختلف نصب کرد. این سیستم همچنین قابلیت هماهنگی با انواع سیستمهای اسپرینکلر را داراست.
در حال حاضر دو نوع مختلف از این سیستم‌ها وجود دارند:
- دتکتور حرارتی خطی(LHD) دیجیتال
دتکتور حرارتی خطی(LHD) دیجیتال در دماهای 68 ، 88 ، 105 و یا 185 تنظیم شده و به محض رسیدن درجه حرارت کابل به این دماها سیگنالی به کنترل پنل اعلام حریق ارسال می‌شود. بعلاوه، می‌توان از یک ماژول رابط برای محاسبه فاصله کابل تا محل حریق استفاده نمود.
- دتکتور حرارتی خطی(LHD) آنالوگ
دتکتور حرارتی خطی(LHD) آنالوگ بصورت مستمر تغییرات دما را مانیتور می‌کند. وقتی دمای کابل به مقدار مشخصی که از قبل توسط کاربر تعیین شده، برسد سیگنال هشدار حریق به کنترل پنل ارسال می‌شود. همچنین این امکان وجود دارد که کاربر دمایی را به منظور هشدار افزایش حرارت برای سیستم تعیین کند تا قبل از اینکه آلارم حریق فعال شود وقوع احتمالی آتش‌سوزی مورد بررسی قرار گیرد.
